Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy z nas potrzebuje czasem chwili wytchnienia, a każdy szanujący się czytelnik, tej chwili szuka w książkach. Najnowsza powieść od Krystyny Mirek będzie w takiej sytuacji idealnym wyborem. A autorka potrafi pisać piękne historie. A tutaj mamy przykład kolejnej, emocjonalnej, uczuciowej i takiej rozgrzewającej powieści. Będzie trochę smutku, trochę nostalgii i pokrzywdzenia przez los, jednak jest to książka pełna nadziei.

Jak to w takich powieściach bywa, nie obejdzie się bez trudności, przeszkód i złych spojrzeń innych ludzi. Mimo niełatwego tematu i dużego ładunku emocjonalnego, książkę czyta się bardzo przyjemnie i jest to rodzaj takiej powieści, od której ciężko się oderwać. Autorka umiejętnie prowadzi narrację, wszystko jest spójne i namacalne. Bohaterowie mają swoją przeszłość, swoją traume, muszą z nią żyć i z nią walczyć.

To historia o samotności, tęsknocie i dawaniu drugiej szansy. Ciepła, klimatyczna i pełna uroku. Spodziewajcie się na dużych emocji i czytajcie.

Każdy z nas potrzebuje czasem chwili wytchnienia, a każdy szanujący się czytelnik, tej chwili szuka w książkach. Najnowsza powieść od Krystyny Mirek będzie w takiej sytuacji idealnym wyborem. A autorka potrafi pisać piękne historie. A tutaj mamy przykład kolejnej, emocjonalnej, uczuciowej...

Rozwiń

Zwiń

Tak szczerze powiedzawszy nigdy nie byłam fanką Ani z Zielonego Wzgórza. Dziewczynka i jej charakter to było coś tak irytujacego, że ciężko było mi przebrnąć przez lekturę.
Jednak reteling tej historii, pokazanie jej w czasach współczesnych, zaintrygował mnie na tyle, że z zapałem zabrałam się za czytanie.

Książkę pochłonęłam w dwa dni, bo jest to lekka i sympatyczna lektura, która nie wymaga od czytelnika dużo. Oparta na znanej historii, a autorki trzymały się mocno wyznaczonych ram. Zmieniło się tło, otoczenie, no i Ania mierzy się, z powiedzmy, współczesnymi problemami sercowymi. Tu mi to trochę zgrzytało, i chyba wolałabym, żeby autorki trzymały się pierwowzoru. Oczywiście rozumiem zamysł, przedstawienie rozterek, trudność wyboru, ale zostawienie czytelnika pełnego domysłów i niedopowiedzeń - jestem trochę rozczarowana.

Spodziewałam się romantycznej (i trochę przedramatyzowanej) historii nastoletniej Ani, a tu mamy wątek LGBT, a ten, co ciekawe, dotyczy każdego bohatera. Myślę że książka znajdzie wielu zwolenników, bo ma swój urok i można przy niej dobrze spędzić czas.

Tak szczerze powiedzawszy nigdy nie byłam fanką Ani z Zielonego Wzgórza. Dziewczynka i jej charakter to było coś tak irytujacego, że ciężko było mi przebrnąć przez lekturę.
Jednak reteling tej historii, pokazanie jej w czasach współczesnych, zaintrygował mnie na tyle, że z zapałem zabrała...

Rozwiń

Zwiń

Edyta Świętek zabiera nas do urokliwej wioski, gdzie zostaną splecione losy, osób po przejściach. To książka z gatunku tych pozytywnych i optymistycznych, chociaż losy bohaterów momentami się gmatwają, pojawiają się problemy czy trudności, jednak w całym rozrachunku prowadzą do czegoś dobrego.

Historia jest lekka, przyjemna, szybko się czyta. Klimat jest sielski, wiejski. Wszyscy się znają, lubią. Autorka ma sympatyczny i poprawny styl. Bohaterowie dają się lubić, wydarzenia są rzeczywiste, chociaż ciężko mówić o dużej oryginalności czy braku przewidywalności.

To taka książka, którą można zabrać na wakacje i miło spędzić czas. Nic skomplikowanego, czysty relaks. Ale jeśli lubicie taki klimat, pełen pozytywnych uczuć, to to będzie idealna książka na wieczór.

Edyta Świętek zabiera nas do urokliwej wioski, gdzie zostaną splecione losy, osób po przejściach. To książka z gatunku tych pozytywnych i optymistycznych, chociaż losy bohaterów momentami się gmatwają, pojawiają się problemy czy trudności, jednak w całym rozrachunku prowadzą do czegoś dobr...

Rozwiń

Zwiń

Totalnie się tego nie spodziewałam. Moje pierwsze spotkanie z autorem i od razu dostałam taką powieść, o której na pewno będę długo pamiętać po przeczytaniu.

Jest to kryminał, ale bardzo nietypowy. To co przytrafia się bohaterom, to coś z pogranicza fantastyki - jednak w moim odczuciu to ciekawy i świeży zabieg. Nie chcę tutaj zdradzać fabuły, bo najlepiej będzie podejść do czytania z otwartą głową, a jest co ogarniać, bo autor wykazał się ogromną wyobraźnią. Albo przewidział przyszłość. Ale jedyne co musicie wiedzieć, to to, że powieść dotyka tematu sztucznej inteligencji, jej wpływu na świat, nie tylko informatyczny, ale ten codzienny.

Książka czyta się sama, jest ciekawa i wciagająca. Autor trochę się bawi czytelnikiem, mąci i mami, ale wszystko w dobrej wierze. Jeśli szukacie czegoś innego, oryginalnego - tak, to propozycja dla was.

Totalnie się tego nie spodziewałam. Moje pierwsze spotkanie z autorem i od razu dostałam taką powieść, o której na pewno będę długo pamiętać po przeczytaniu.

Jest to kryminał, ale bardzo nietypowy. To co przytrafia się bohaterom, to coś z pogranicza fantastyki - jednak w moim odczuciu to...

Rozwiń

Zwiń

Czwarty tom serii "Kolory zła" czytało mi się świetnie. Chociaż nazwanie tego tomu kryminałem jest trochę na wyrost, bo jeden trup to dla mnie za mało, tak cała obyczajowa warstwa bardzo mi się podobała. To trochę dramat, trochę powieść psychologiczna, ale napisana w mrocznym stylu.

Tajemnicze zabójstwo, w którym nic się nie zgadza. Są podejrzani, jednak to tylko poszlaki, szemrane interesy, szkoła uwodzenia, duże pieniądze. A czytelnik w tym wszystkim łączy nitki, które powoli, bardzo powoli tworzą obraz całość. Wyjaśnienie mnie zaskoczyło, chociaż było spójne, przemyślane i na sam koniec miałam takie - to takie logiczne. Nie jestem w stanie porównać z poprzednimi częściami, bo nie pamiętam, którą czytałam, ale na pewno mi się podobała.

Dla fanów autorki pozycja obowiązkowa, dla całej reszty również, bo chociaż jest to kolejny tom, można spokojnie czytać bez znajomości poprzednich (jedynie część obyczajowa może być trochę niezrozumiała). Polecam.

Czwarty tom serii "Kolory zła" czytało mi się świetnie. Chociaż nazwanie tego tomu kryminałem jest trochę na wyrost, bo jeden trup to dla mnie za mało, tak cała obyczajowa warstwa bardzo mi się podobała. To trochę dramat, trochę powieść psychologiczna, ale napisana w mrocznym stylu.

Tajem...

Rozwiń

Zwiń

Komfortowa powieść, trochę w klimacie wakacji, jednak przepełniona nostalgią i smutkiem. Historia o drugich szansach, o złym czasie, o szukaniu swojego miejsca i wyborze, czy tego czego chcemy będzie tym właściwym.

Czy ta książka mnie zachwyciła? Nie. Czy mi się podobała? Tak. Sprzeczne uczucia biorą się z tego, że totalnie nie rozumiem motywacji bohaterów. Przypadkowe spotkanie definiuje ich na długie lata. Każde z nich wie lepiej, co będzie lepsze dla tego drugiego, chociaż, w moim mniemaniu, totalnie się nie znają. Ale czytałam z przyjemnością, dałam się wciągnąć akcji, podobał mi się klimat jaki stworzyła autorka. Cieszę się, że w tym wszystkim jednak nie otrzymujemy słodkiej historyjki, bohaterowie muszę się trochę natrudzić, a miłość od pierwszego wejrzenia nie istnieje.

Trochę spodziewałam się czegoś innego, może nawet chciałam czegoś bardziej dramatycznego? Ale może romantyczne osoby dostrzegą tutaj więcej? Dla mnie było w porządku, poprawnie, ale bez fajerwerków.

Komfortowa powieść, trochę w klimacie wakacji, jednak przepełniona nostalgią i smutkiem. Historia o drugich szansach, o złym czasie, o szukaniu swojego miejsca i wyborze, czy tego czego chcemy będzie tym właściwym.

Czy ta książka mnie zachwyciła? Nie. Czy mi się podobała? Tak. Sprzeczne ...

Rozwiń

Zwiń

Norweski kryminał, który wpadł mi w ręce, początkowo nie zachwycał. Z jego konstrukcją musiałam się trochę oswoić, przyzwyczaić do krótkich zdań i trochę szarpanej fabuły. Jednak, jak to bywa, z każdą stroną było coraz ciekawiej. Od razu napomknę, że jest to kolejna książka z cyklu, czwarta, ale spokojnie można ją czytać bez znajomości poprzednich.

Hitra to norweska wyspa, na której dochodzi do zabójstwa nastolatki. Na miejsce zostają ściągnięte posiłki, ponieważ policja na wyspie to tylko jeden funkcjonariusz. Atmosfera jest ciężka, a winnych brak. Zbita, klaustrofobiczna społeczność, mierzy się z troskami dnia codziennego, ukrywając tajemnice.
Mam co do tej powieści mieszane uczucia, bo z jednej strony cała zagadka jest ciekawa, wątki poboczne dają taki szerszy obraz, jednak wiele zostaje jeszcze do wyjaśnienia. Mógłby się też "dziać" więcej, bardziej angażująco, a mamy trochę momentów bezruchu.

Podsumowując - jest dobrze. Kawał skandynawskiej lektury, która intryguje, wciąga i rozbudza apetyt na więcej. Chętnie sięgnę po resztę tomów, bo może to tam są odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

Norweski kryminał, który wpadł mi w ręce, początkowo nie zachwycał. Z jego konstrukcją musiałam się trochę oswoić, przyzwyczaić do krótkich zdań i trochę szarpanej fabuły. Jednak, jak to bywa, z każdą stroną było coraz ciekawiej. Od razu napomknę, że jest to kolejna książka z cyklu, czwart...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli szukacie czegoś nowego, oryginalnego i awangardowego w klimacie klasycznego kryminału - to tak, ta powieść jest dla Was. Możecie zapytać - ale co można wymyślić "innego" w tak schematycznym temacie? Autor pokazuje, że ten gatunek można jeszcze rozwijać.

Główny bohater tej powieści jest narratorem. Takim wszystkowiedzącym. I uwielbiającym dygresje. Ale przy tym mocno trzymającym się dekalogu prawdziwego klasycznego kryminału. I wychodzi mu to świetnie. Bo historia utrzymana jest w żartobliwym, lekkim stylu, ale równocześnie sama zagadka trzyma się kupy. Zjazd rodzinny, zamknięta przestrzeń, tajemnice, duże pieniądze, kilka zgonów, a my podczas czytania uśmiechamy się pod nosem. Taka to właśnie opowieść.

Może jest trochę prześmiewczo, przerysowanie, a i może ciężko się wgryźć w fabułę (to chyba przez te dygresje), ale mimo tego fajnie się bawiłam podczas czytania. A fanką klasyki nie jestem.

Jeśli szukacie czegoś nowego, oryginalnego i awangardowego w klimacie klasycznego kryminału - to tak, ta powieść jest dla Was. Możecie zapytać - ale co można wymyślić "innego" w tak schematycznym temacie? Autor pokazuje, że ten gatunek można jeszcze rozwijać.

Główny bohater tej powieści j...

Rozwiń

Zwiń

Nie będę ukrywać, że miałam wielkie nadzieje. I chociaż nastawiałam się na thriller, to ta książka, mimo że nim chyba nie do końca jest, ma też szansę się spodobać fanom obyczajówek z elementami kryminału. 

Według mnie jest to trochę dramat obyczajowy, o różnych odcieniach szarości. Bohaterowie nie są "jednokolorowi", właśnie każdy znich jest szary, nie biały czy czysto czarny. Historia jest fajnie skonstruowana, jednak wymaga od nas skupienia, ponieważ akcja jest rozwinięta na kilku płaszczyznach. Rozdziały są przeplecione i równocześnie poznajemy wydarzenia teraźniejsze i te z przeszłości. Z pozoru nie mają wspólnego mianownika, jednak z każdą stroną sytuacja się klaruje. Jest to powieść o miłości, o niesprawiedliwości, manipulacji i strachu.  Autorka pokazuje inne spojrzenie na uczucie, które może przygnębiać, przytałaczać i sprawiać ból, gdy ulokujemy je w niewłaściwym miejscu.

Ta książka to ciekawe psychologiczne studium, jednak jeśli spodziewacie się krwistego kryminału - to nie ta powieść. Mimo tego jest warta uwagi, bardzo wciągająca i mocno intrygująca.

Nie będę ukrywać, że miałam wielkie nadzieje. I chociaż nastawiałam się na thriller, to ta książka, mimo że nim chyba nie do końca jest, ma też szansę się spodobać fanom obyczajówek z elementami kryminału. 

Według mnie jest to trochę dramat obyczajowy, o różnych odcieniach szarości. Bohat...

Rozwiń

Zwiń

Pierwsze spotkanie z autorką nie wieszczyło dobrze tej powieści, bo wtedy nie byłam zachwycona, ale pozytywnie się zaskoczyłam. Historia jest przyjemnym romansem, takim idealnym na odstresowanie, na kilka wieczorów. Całość jest umiejscowiona w środowisku strażackim, co też może się podobać.

Ale wracając do powieści - motyw ognia i pożaru jest tutaj dominujący, a sam romans raczej jest dodatkiem, niż osią fabuły. Mamy tutaj wątek parapsychologiczny, elementy fantastyki (przynajmniej dla mnie) i tajemnicę rodzinną. Wszystko to jednak jest w takich proporcjach, że gra i buczy, a my nie odkładamy książki dopóki się nie skończy. Totalne pozytywne zaskoczenie! Bohaterowie są fajnie wykreowani, realni, a wydarzenia, mimo swojej "dziwności", mają początek, koniec i nie są przypadkowe, i co najważniejsze - nie ma tutaj głupich głupotek. Styl autorki jest przyjemny, lekki i dobrze wypracowany, po prostu fajnie się czyta.

Jeśli szukacie ciekawej, angażującej i nieoczywistej powieści - to jest to książka dla Was. Niebanalna, świeża i z dobrym tematem - mocno polecam.

Pierwsze spotkanie z autorką nie wieszczyło dobrze tej powieści, bo wtedy nie byłam zachwycona, ale pozytywnie się zaskoczyłam. Historia jest przyjemnym romansem, takim idealnym na odstresowanie, na kilka wieczorów. Całość jest umiejscowiona w środowisku strażackim, co też może się podobać...

Rozwiń

Zwiń